ആദ്യം പെയ്‌തത്‌ നീയായിരുന്നു
പിന്നീടാണ്‌ചില്ലുവാതിലില്‍ മുട്ടി-ക്കാറ്റുവന്നത്‌;
മഴയെക്കുറിച്ച്‌ പറഞ്ഞത്‌.....
തണുപ്പിച്ച താപനിലയുള്ള ഈ ശയ്യാഗൃഹത്തില്
വീണ്ടുകീറിയ ചോളപ്പാടങ്ങളുടെവേനലായിരുന്നു.ആദ്യം നീ....
മയങ്ങിയ നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍
പതിരുകളുടെ മാത്രംഒരു കൊയ്‌ത്തുകാലം....
പാതിരാവിലാണ്‌,നീ പെയ്‌തുതുടങ്ങിയത്‌;
നിന്റെ നിശ്വാസത്തിന്റെ-നനുത്ത ചൂടാണ്‌അപ്പോള്‍
സൂര്യകാന്തികളെക്കുറിച്ച്‌ പറഞ്ഞത്‌.
മഞ്ഞയുടെ വസന്തത്തിലൂടെകുതിരയോട്ടി വന്ന
മഞ്ഞമുഖമുള്ള നിന്റെ കാമുകനെക്കുറിച്ചും;
നിറങ്ങളുടെയും,മധുരപലഹാരങ്ങളുടെയും ഒരുത്സവക്കാലത്ത്‌
അറിയാതെ തട്ടിത്തൂവിപ്പോയൊരു-
ചുവന്ന ചായപ്പാത്രത്തെക്കുറിച്ചും...
പിന്നീടെപ്പൊഴോ
സൂര്യകാന്തിത്തലപ്പുകളിലെ വസന്തം
കാട്ടുതീയായെരിഞ്ഞു പടര്‍ന്നതും
സൂര്യകാന്തികളുടെ പട്ടടയില്
കുതിരയും കൂട്ടുകാരനുമൊടുങ്ങിപ്പോയതും...
............................................
നീ പെയ്‌തു തോരുമ്പോഴാണ്‌കാറ്റു വന്നത്‌.
വാതിലില്‍ ആഞ്ഞുമുട്ടിമഴവരവുണ്ടെന്ന്‌ പറഞ്ഞത്‌....
പിന്നെ, വാതില്‍ച്ചില്ലില്‍-മഴവിരലുകളുടെ ദ്രുതതാളങ്ങള്‍....,
മരച്ചില്ലകളില്‍
മഴയുടെ ഗാന്ധാരങ്ങള്‍....
എന്റെ കരിമ്പടത്തിനുള്ളിലെ-ഇരുട്ടില്‍,
തിളങ്ങുന്ന നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍,
കത്തിയെരിയുന്നൊരു സൂര്യകാന്തിപ്പാടം.
പിന്നെ,പുടവഞൊറികളില്‍ പൂത്ത സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളെ
കുടഞ്ഞെറിയാനാകാതെ
ഇടറിയോടുന്നമെല്ലിച്ചൊരു പെണ്‍കുട്ടി....
No comments:
Post a Comment